Dat ondernemen in het bloed zit, daar is Mieke Neven het schoolvoorbeeld van. Letterlijk, want nog voor haar eindwerk goed en wel was uitgeschreven, zette ze haar eerste stap richting ondernemerswereld. We hebben het met haar over dromen en ambities, en hoe die in dit geval gewoon samen lijken te smelten.
Op 31-jarige leeftijd nam Mieke Neven de Peerse drukkerij Burocad over, waar ze vandaag nog steeds de trotse CEO is. Dat is bijna tien jaar geleden. Toch waren dat allesbehalve haar eerste stappen als ondernemer.
“Als tiener wilde ik altijd journalist worden of als marketeer werken in de luxesector. Toen ik op de Business School mee een klassieke autorally mocht organiseren, kwam ik daar in contact met de marketingverantwoordelijke van het luxemerk Montblanc. Niet veel later belde hij me op. Of ik iemand wilde vervangen op de marketingafdeling, in Amsterdam.”
“Ik zag dat natuurlijk helemaal zitten, maar een traditioneel arbeidscontract lag op dat moment moeilijk. Dus heb ik aangeboden om zelf een bedrijfje op te starten en mijn diensten te factureren. En zo kon ik – tussen de finale examens door – toch mijn eerste professionele stappen zetten. Nog niet als ondernemer, maar toch voelde ik toen al aan dat ik beslissingen durfde te nemen waar anderen misschien nog niet klaar voor waren.”
“Na die eerste ervaring wist ik wat ik wilde, en vooral wat ik niet wilde. Ik stapte niet veel later in het bedrijf van mijn vader en in 2008 richtte ik Care4print op. En toen kruiste Burocad mijn pad. Een keuze waar ik na zoveel jaren gelukkiger dan ooit mee ben.”
“Precies of ik terugkwam van een Mars-expeditie.”
Toch merkt Mieke Neven dat nog veel mensen met een vreemde blik naar het ondernemerschap kijken. “Ik ben opgegroeid tussen de ondernemers. Mijn opa was oerondernemer. Waar hij een vonk zag, daar ging hij voor. Hij begon met computerdiskettes te maken toen er misschien nog maar 20 computers wereldwijd bestonden. Hij heeft mee de eerste, welbekende blauwe champignonbakjes geproduceerd, mee in vliegtuigen geïnvesteerd, en ga zo maar door.”
“Ondernemerschap is bij ons in de familie eerder regel dan uitzondering. Voor ons is het de normaalste zaak ter wereld. Als ondernemer mag het in principe niet aanvoelen alsof je risico’s neemt, je nek uitsteekt. Met zo’n referentiekader door het leven gaan, dat is waar je je als ondernemer gelukkig mee mag prijzen, want dat is allesbehalve evident.”
“Zo kwam ik een tijdje geleden mijn oude schooldirecteur tegen van in het middelbaar. Hij vroeg me wat ik tegenwoordig deed. Ik zei dat ik een drukkerij had. De man liet zijn pak melk bijna vallen. Hij keek me aan alsof ik net terugkwam van een Mars-expeditie. Het bewijst hoe er binnen onze cultuur nog vaak naar ondernemerschap wordt gekeken, en dat vind ik toch wel jammer.”
“Daarom ben ik de laatste jaren veel ferventer bezig met het stimuleren van ondernemen. Vertellen dat het oké is om in je kansen te geloven en af en toe op je bek te gaan. Die boodschap probeer ik ook bij Burocad over te brengen. Mijn vader en collega-ondernemers zijn jarenlang een klankbord voor mij geweest. Nu wil ik dat ook meer en meer zijn voor anderen. Want het kan wel eens eenzaam worden, en dan ben je blij dat je iemand hebt om mee te sparren.”
“Hopen dat de sleutel nog op de deur past.”
Hoe beleefde Mieke het afgelopen jaar? “Als drukkerij die staat voor de gekste oplossingen, hebben we de creativiteit die we aan onze klanten beloven ook volop binnen ons eigen bedrijf moeten toepassen. Als team hebben we enorm snel geschakeld toen het nieuws van de eerste lockdown doorsijpelde. Daar ben ik nog altijd zeer trots op. Toen besefte ik ook dat mijn persoonlijkheid, ondanks de verschrikkelijke situatie, wel past bij dergelijke crisissituaties.”
“Zo begonnen we bijvoorbeeld meteen met zijn allen massaal mondmaskers te produceren, nog voor de eerste oproepen daarover naar buiten kwamen. We verzamelden vlaggenstof dat we nog hadden liggen in het magazijn, mijn moeder reed meteen met haar naaimachine richting Peer. De maand erna verkochten we tienduizenden mondmaskers aan vele bedrijven in Limburg en in de rest van het land. Een bewijs dat creativiteit zich niet enkel visueel uit.”
“Ook vandaag proberen we er het beste van te maken. Zelf ben ik een grote fan van wandelmeetings geworden. Ik pikte het op van een collega-ondernemer. Gewoon met klanten, collega-ondernemers of leveranciers in de natuur afspreken. Dat leverde wel wat fronsende wenkbrauwen op in het begin, maar het zorgt in mijn ogen echt wel voor een sterkere connectie. Ik hoop toch stiekem dat we dat kunnen blijven doen eens de pandemie is uitgedoofd. Zeker nu ik net mijn eerste paar wandelschoenen onder de kerstboom heb gekregen (lacht).”
Waar haalt Mieke nog haar hart aan op? “Reizen staat met stip op één. Maar ook in hedendaagse kunst en architectuur kan ik me helemaal verliezen. Eens ik met mijn gezin of vrienden onderweg ben, dan probeer ik de werkknop wel helemaal af te zetten. Gewoon in het moment zijn en mijn batterijen helemaal opladen. Ik ben mijn man en kinderen dan ook enorm dankbaar dat ze me de luxe gunnen om mijn ding te doen en vaak van huis weg te zijn. Al is het toch altijd even spannend om te zien of de sleutel nog op de voordeur past (lacht).”
“Imagine it, print is. Dat is onze baseline. Onze klanten weten dat als Burocad iets niet kan drukken, dat wellicht niemand het kan. Maar tegelijkertijd mogen onze standaard diensten niet onderbelicht blijven ten voordele van de speciallekes. Wij zochten daarom een partner die ons kon helpen met iets waar we absoluut niets van afwisten: onze sterktes communiceren naar zo veel mogelijk potentiële klanten. Ons magazine is daar de nieuwste exponent van: een authentieke inkijk op hoe we de dingen aanpakken.”